Jak zrobić dobre video do Internetu? Blog, relacja, wykład.

Materiał video z osobą wypowiadającą się przed kamerą (blog, relacja, wykład) należy realizować na przynajmniej dwie kamery o identycznej matrycy, żeby zachować jednakową jakość obrazu. Taki zabieg ma przede wszystkim umożliwić różnicowanie kadrowania, co pozwala uatrakcyjnić i zdynamizować przekaz. Daje to również większe możliwości przy montażu. Podczas realizacji należy pamiętać o zachowaniu osi ujęcia oraz zróżnicowaniu kąta ustawienia kamer względem siebie o minimum 45 stopni. Ze względu na uzyskanie siły i sugestywności przekazywanych treści prowadzący wykład powinien “trzymać” kontakt wzrokowy z widzem. Co ważne, taki kontakt powinien być kontynuowany w przypadku zmiany kamery prowadzącej – wykładowca również zmienia wtedy kierunek patrzenia, o ile konwencja nie zakłada innego rozwiązania – gdzie druga kamera służy tylko dynamizowaniu i różnicowaniu przekazu, zmianie kąta obserwacji czy też pokazywaniu np. szerszego kontekstu ujęcia.

Dla uzyskania najlepszego efektu prowadzący powinien kierować wzrok nieco powyżej obiektywu kamery rejestrującej.

Dla zwiększenia atrakcyjności przekazu wypowiedzi prowadzącego powinny być co jakiś czas “przebijane” planszami z napisami lub animacjami. Taki sposób pozwala na przekazywanie bardziej skomplikowanych i obszernych treści widzom.

Przed kamerą osoba prowadząca powinna ograniczyć gestykulację oraz unikać zmiany miejsca, z którego prowadzi wypowiedź. Treści powinny być mówione spokojnie, niezbyt głośno, z zaangażowaniem i przekonaniem. O ile to możliwe należy stosować różne pomoce naukowe do zobrazowania skomplikowanych lub niemożliwych do opowiedzenia treści np.rozbudowane wzory, schematy, trudne pojęcia, definicje etc. Jeśli chodzi o ubiór prowadzącego, to szczególnie unikamy prążkowanych tkanin, mocno odbijających materiałów, zbyt intensywnych kolorów. Dla uzyskania dobrego efektu wyglądu wskazane jest zmatowienie skóry twarzy poprzez dyskretny makeup. W przypadku pań stosujemy raczej makijaż dzienny niż wieczorowy, z delikatnym podkreśleniem oczu oraz neutralnym kolorem ust.

Przykład: Różne sposoby wypowiedzi:

a) tradycyjny – dokumentalny, bez patrzenia w obiektyw kamery. Zobacz: Enigma. Mamy nowiny.

b) niestandardowy – narracyjny z utrzymywaniem kontaktu z widzem. Zobacz: Sztab generalny.

Kadrowanie

Kadrujemy w tzw. planie średnim lub bliskim (patrz: poniżej załączone przykłady) – pozwala to na lepszy kontakt z prowadzącym oraz przekazanie większej ilości niewerbalnych treści. Zmiana kadru na szerszy jest oczywiście możliwa, o ile wymaga tego scenariusz wypowiedzi. Kadrowanie realizujemy za pomocą jasnego obiektywu, o dłuższej ogniskowej, przy otwartej przesłonie, aby uzyskać filmową plastykę obrazu przy jednoczesnej małej głębi ostrości.

Przykład: kadrowanie w planie bliskim (realizacja dla Medicover)

Przykład: kadrowanie w planie średnim

Wybór miejsca rejestracji

Miejsce na rejestrację wybieramy w taki sposób, aby dawało możliwości łatwej zmiany kadru, ustawienia świateł, a przede wszystkim stanowiło atrakcyjne (kontekstowe) tło dla wypowiadającego. Wskazane jest dysponowanie większą przestrzenią za prowadzącym wykład. Unikamy ujęć bezpośrednio przy ścianie, w narożniku pomieszczenia. Staramy się, aby nie wybierać miejsc o dużym zróżnicowaniu oświetlenia w poszczególnych strefach kadru. O ile jest taka możliwość, dla podniesienia atrakcyjności przekazu należy/można wywiad przeprowadzić w dwóch lub trzech miejscach.

Rejestracja dźwięku

Dźwięk rejestrujemy za pomocą co najmniej dwóch niezależnych zestawów dla uzyskania lepszej jakości przy udźwiękowieniu oraz zabezpieczeniu się przed nieprzewidzianymi zdarzeniami jak na przykład: zakłócenia, czy niepożądane odgłosy. Dźwięk realizujemy na mikroporty oraz mikrofon kierunkowy na tyczce. Na planie dbamy również o wyłączenie lub co najmniej wyciszenie wszelkich telefonów komórkowych, które mogą zniweczyć ciężko wypracowane ujęcie.

Technika zdjęciowa

Do rejestracji wykorzystujemy kamery o rozdzielczości min. full HD. Obraz rejestrujemy w 25 klatkach na sekundę (25p). Kamera na statywie lub slajderze (pozwala na większy zakres kadrowania podczas ujęcia). Podczas ujęć nie stosujemy zmiany kadru poprzez transfokację.

Technika oświetleniowa i zasady oświetlania postaci

Czym oświetlamy? Do dobrego oświetlenia postaci potrzebujemy minimum 3 świateł (patrz: przykłady ustawienia świateł oraz oświetlenia postaci). Najlepiej stosować światła typu kinoflo, led lub wyładowcze o temperaturze barwowej 5200-5600 K. W trakcie oświetlania postaci nie należy stosować świateł o różnej temperaturze barwowej (tzw. mieszania świateł). Przed rozpoczęciem ujęcia należy pamiętać o zbalansowaniu bieli w kamerze.

W jaki sposób oświetlamy? W zależności od rodzaju rejestrowanego materiału dobieramy klimat oświetlenia, za pomocą którego staramy się uzyskać założony charakter nagrania. Unikamy tzw. „płaskiego” oświetlania postaci, które powoduje, że obraz jest nieciekawy i brakuje mu przestrzeni oraz dynamiki.

Staramy się tak oświetlić postać, aby zróżnicować natężenie oświetlenia na twarzy osoby filmowanej. Pamiętajmy o tym, aby mniej oświetlona część twarzy była zawsze bliżej kamery – uzyskuje się wtedy większą przestrzeń i plastykę. Twarz staje się ciekawsza, a obraz bardziej sugestywny. Sugerowany rodzaj oświetlenia postaci to tzw. średni klucz. Wskazane jest również oświetlenie kontrą od tyłu, która pozwala na uzyskanie odpowiedniego kontrastu filmowanego oraz wydobycie konturów postaci z tła. Dla lepszego wyeksponowania prowadzącego warto zróżnicować (zmniejszyć) oświetlenie tła, na którym nagrywany jest wykład.

Przykład: oświetlenie postaci przy użyciu czterech źródeł oświetlenia (realizacja dla Medicover)

Przykład: oświetlenie postaci przy użyciu trzech źródeł oświetlenia

Postprodukcja

Montaż. Montaż powinien być wykonany w tradycyjnej konwencji, czyli naprzemiennego łączenia ujęć o zróżnicowanym kadrowaniu na zasadzie: plan średni – plan bliski – plan średni – detal. Dzięki temu uzyskuje się pożądaną w takich realizacjach dynamikę narracji. Przy bardziej skomplikowanych treściach obraz prowadzącego powinien być zastępowany planszami lub animacjami pozwalającymi lepiej zrozumieć przekazywane treści.

Koloryzacja obrazu. Obraz po montażu należy poddać koloryzacji, aby uzyskać jak najbardziej zbliżoną do filmowej plastykę i głębię obrazu. Taki efekt można uzyskać nakładając na obraz gotowe moduły koloryzacyjne (tzw. presety) typu cinema efect lub za pomocą kontrastu, nasycenia i maskowania obszarów starać się osiągnąć podobne wyniki. Na poddany koloryzacji obraz warto również nałożyć tzw. winietę (border darking), która pozwoli uzyskać większą przestrzenność obrazu.

Udźwiękowienie. Przy udźwiękowieniu musimy pamiętać o wyczyszczeniu z nagrania wszelkich szumów, wdechów, błędów w artykulacji. Warto pewne charakterystyczne miejsca wykładu udźwiękowić – szczególnie wtedy, gdy mamy do czynienia z eksperymentami, pokazami, obrazowaniem, które mogłyby stracić swoją sugestywność, będąc pozbawionymi dźwięku. W niektórych miejscach materiału lub podczas całej wypowiedzi można wstawić tło muzyczne wypełniające lub ilustrujące. Należy jednak wtedy zadbać o odpowiedni mastering głosu lektora oraz muzyki. Ścieżka dźwiękowa musi również zostać poddana kompresji, aby uzyskać większą siłę i zwartość sygnału, dzięki czemu może być dobrze słyszalny na różnej jakości odbiornikach.

Plansze, animacje i wkopiowania. Ten element w materiale ma służyć podniesieniu czytelności i lepszemu zrozumieniu i zapamiętaniu prezentowanych treści. Sugeruje się maksymalne uproszczenie animacji (2D), używanie stonowanych kolorów, a zastosowane w podpisach/opisach czcionki powinny być proste, nie szeryfowe (rekomendowany ARIAL). Unikamy stosowania w ciągłym tekście NAPISÓW KAPITALIKAMI, gdyż wydatnie zwalniają one tempo czytania.

Przykład: Plansze w tle osoby wypowiadającej się w połączeniu z hasłami pozwalającymi zapamiętać najważniejsze treści z wypowiedzi. Zobacz: Cyberprzemoc

Do umieszczenia atrakcyjnych form graficznych w materiale można używać również technologii green box pozwalających na wkopiowanie wybranych elementów w obraz i osadzenie ich np. w interakcji z prowadzącym wykład.

Przykład: wkopiowanie elementów graficznych po zastosowaniu technologii green box z nakładanymi elementami graficznymi, czyli tak zwanym compositing (realizacja dla Asseco Business Solutions).